Szlakiem muzeów migracji w UE…

Typologia muzeów migracji oddaje złożoność i wielowymiarowość zjawiska. Tematycznie, są takie placówki, które koncentrują się na kontekście imigracyjnym ukazując perspektywę kraju goszczącego. Inne natomiast – przeciwnie – podkreślają wkład własnej diaspory w rozwój innych krajów takich jak np. Stany Zjednoczone, Kanada czy Australia. Jeszcze inne łączą aspekty dzisiejszej imigracji i dawnej emigracji, pokazując przez pryzmat historii aktualne oblicza migrowania i mobilności.

Są też różne typy muzeów migracyjnych z punktu widzenia ich siedziby, a nawet jej braku: instytucje mieszczące się w dawnej infrastrukturze, która pośredniczyła w mobilności jednostek w poprzednich wiekach (w dworcach kolejowych, dworcach morskich), albo też muzea na wolnym powietrzu – skanseny pokazujące naocznie wpływ różnych kultur na określone tereny. Są wreszcie muzea w siedzibach tymczasowych (często nietuzinkowych) lub wręcz wirtualne, powszechnie dostępne i korzystające z dobrodziejstw techniki, by promować wielokulturowość oraz świadomość faktu, że wszyscy skądś przychodzimy.

Jeszcze inne typy muzeów migracji, to chociażby placówki zakładane przez wspólnoty migranckie, bądź też muzea tematyczne – poświęcone konkretnym wydarzeniom powiązanym z szeroko pojętymi „wędrówkami ludów”.

Mocną stroną projektu jest to, że do udziału w badaniu zaproszone zostały osoby pracujące w różnych typach muzeów migracji. Dzięki temu udało się wyodrębnić dobre praktyki, które można zastosować w wielu różnych instytucjach kultury.