Typologia muzeów migracji oddaje złożoność i wielowymiarowość zjawiska. Tematycznie, są takie, które koncentrują się na kontekście imigracyjnym do kraju goszczącego gdzie działają. Inne natomiast – przeciwnie – podkreślają wkład własnej diaspory w rozwój dalekich lądów jak Stany Zjednoczone, Kanada czy Australia. Jeszcze inne łączą aspekty imigracji i emigracji, patrząc jak historia na muzealnych planszach może przypominać nam to, co pamięć ulotna przenosi na dalszy plan.
Są też różne typy muzeów migracyjnych z punktu widzenia ich siedziby, bądź jej braku: instytucje mieszczące się w dawnej infrastrukturze, która pośredniczyła w mobilności jednostek w poprzednich wiekach (w dworcach kolejowych, dworcach morskich), albo też muzea na wolnym powietrzu – skanseny pokazujące naocznie wpływ różnych kultur na określone tereny. Są wreszcie muzea w siedzibach tymczasowych (często nietuzinkowych) lub wręcz wirtualne, powszechnie dostępne i korzystające z dobrodziejstw techniki, by promować wielokulturowość oraz świadomość faktu, że wszyscy skądś przychodzimy.
Jeszcze inne typy muzeów migracji, to chociażby placówki zakładane przez wspólnoty migranckie, bądź też muzea tematyczne – poświęcone konkretnym wydarzeniom powiązanym z szeroko pojętymi wędrówkami ludów.
Mocną stroną tego projektu jest to, że w badaniu uczestniczyły osoby pracujące w różnych typach muzeów migracji. Pozwala to na wyodrębnienie dobrych praktyk, które maja szansę zastosowania w wielu rodzajach instytucji kultury.